Kelly Heruer is samen met Jethro Galung en heeft met hem een zoon: Bodie (’21). Momenteel is ze in verwachting van hun tweede kindje. Toch is dit niet de tweede zwangerschap van Kelly. Voor haar huidige zwangerschap kreeg ze een miskraam. How About Mom spreekt haar onder meer daarover, maar ook over hoe ze zichzelf als moeder moest ontdekken, het loslaten van je kind en luisteren naar je moedergevoel.

Je bent weer zwanger, gefeliciteerd! Hoe voel je je?

‘Ik voel me eindelijk weer goed! Tot ongeveer 3 weken geleden heb ik me echt doodziek gevoeld. Ik was continu misselijk en moest ‘s nachts de hele tijd overgeven. Ontzettend vervelend, want daardoor sliep ik amper. Gelukkig is dat nu allemaal voorbij en kan ik echt gaan genieten van het feit dat ik weer zwanger ben.

Vergeleken met de zwangerschap van Bodie is deze zwangerschap een wereld van verschil. Toen voelde ik me helemaal niet ziek, maar was ik wel ontzettend moe. Nu voel ik me juist best wel energiek. Ik denk dat dat ook te maken heeft met dat ik al moeder ben en gewoon moet zorgen voor een kleintje. Je moet wel waardoor je juist ook op een bepaalde manier weer energie krijgt.

Voor deze zwangerschap kreeg je een miskraam. Hoe heb je dat ervaren?

Ik voelde me best dubbel over de miskraam. Ik was nog niet zo lang zwanger, waarschijnlijk 6 á 7 weken, toen ik extreme bloedingen kreeg. Ik wist op dat moment nog helemaal niet dat ik in verwachting was. Toen een zwangerschapstest positief bleek, wist ik gelijk: dit is foute boel. De eerste paar dagen na het nieuws was ik ontzettend nuchter, maar daarna heb ik wel even een klap gehad. Toen ben ik erg verdrietig geweest.

Anderzijds kon ik ook wel weer snel de knop omzetten. Uiteindelijk ben ik dankbaar voor m’n lichaam. Blijkbaar was dit vruchtje niet in staat om te leven en heeft mijn lichaam gezegd: het is beter dat je gaat. Dat besef kwam natuurlijk wel wat later, maar inmiddels zorgt die gedachte er wel voor dat ik het een plekje heb kunnen geven. Ik denk dat ons een hoop ellende bespaard is gebleven.

Daarnaast merkte ik dat het onwijs helpt om erover te praten. Zo heb ik er uiteindelijk voor gekozen om op social media te delen dat ik een miskraam heb gehad. Het leven is nou eenmaal niet alleen maar rozegeur en manenschijn. Door het te delen hoopte ik niet alleen andere vrouwen een hart onder de riem te steken, maar merkte ik ook bij mezelf dat het prettig was om het te delen. Ik was niet de enige. Mijn lichaam was niet zwak. Een miskraam kan iedereen overkomen.

Niet veel later na je miskraam word je opnieuw zwanger. Lukte het je om daar gelijk van te genieten?

Nou, eigenlijk wel. Het was echt onze allergrootste wens om een tweede kindje te krijgen, dus we waren vooral weer ontzettend dankbaar dat ik opnieuw zo snel zwanger raakte. Ik stond er best wel nuchter in en was niet zo bang dat het nog een keer mis zou gaan. Tuurlijk vond ik de eerste echo spannend, maar eigenlijk vind ik een zwangerschap überhaupt spannend. Ook bij Bodie heb ik dat eigenlijk 9 maanden zo ervaren. Je draag toch een kindje in je en hoopt dat alles goed met hem of haar gaat.

Laten we even teruggaan naar de kraamperiode van Bodie. Die was intens. Kun je daar wat over vertellen?

Dat klopt. Ik moet zeggen dat het moederschap me in eerste instantie best wel heeft overvallen. Bodie was heel klein bij zijn geboorte en at lange tijd niet goed waardoor hij ook weinig aankwam. Dat was een grote zorg voor ons. We moesten hem bijvoorbeeld om de 1,5 uur wakker maken om hem bij te voeden. Dat sloopt je helemaal. Zowel lichamelijk als mentaal. Het maakt je zó machteloos. Ik merkte dat ik mezelf langzaam verloor en steeds meer angsten en paniekaanvallen kreeg.

Toen ik merkte dat ik zo gefocust was op Bodie zijn gezondheid – of hij nog wel ademde, of hij niet zou stikken – ben ik met iemand gaan praten. Ik had natuurlijk wel verwacht dat er angsten en onzekerheden zouden horen bij het moederschap, maar niet dat ik daardoor de controle zou kwijtraken. Zeker niet omdat ik echt een heel nuchter persoon ben en vaak alles wel op me af laat komen.

Terugkijkend op die periode, denk ik dat ik heel erg op zoek was naar wie ik nou was. Ik was eigenlijk Kelly niet meer. Het heeft echt wel 8 á 9 maanden geduurd voordat ik weer een beetje voelde: ‘Ik ben er weer’.

Wat is de grootste les die je van die tijd hebt geleerd?

Ik denk dat dat toch wel is dat het oké is om los te laten. Zeker die eerste maanden met Bodie ben ik geen minuut van zijn zijde afgeweken. Ik nam hem letterlijk mee naar het toilet haha en ging pas douchen als Jethro thuiskwam. Ik merkte dat ik het lastig vond om Bodie los te laten. Ik had hem 9 maanden lang voor mezelf, in m’n buik, en ineens moest ik hem delen met anderen. Dat hoort er natuurlijk bij, maar dat maakte niet dat ik het heel makkelijk vond.

Doordat ik de hele tijd bij Bodie ben geweest, denk ik dus dat ik mezelf ben verloren. Pas toen ik wat meer kon loslaten, vond ik ook mezelf terug. Ik heb letterlijk gehuild toen ik weer een keertje naar de kapper kon. Ik dacht: ‘Eindelijk, ik ben er weer’. Tijd nemen voor jezelf is zo belangrijk en nu pas weet ik dat je dat als moeder ook echt nodig hebt om een goede moeder te kunnen zijn. Hetzelfde geldt natuurlijk voor tijd met je vriend: ook dat is zo belangrijk.

Had je verwacht dat het moederschap je zoveel zou leren?

Uiteraard dacht ik dat ik veel zou leren, het moederschap was met de komst van Bodie natuurlijk helemaal nieuw voor me. Ik zeg altijd: Bodie is mijn grootste spiegel en soms denk ik weleens dat ik hem meer nodig heb gehad, dan hij mij. De liefde die je voor zo’n kindje voelt is het allermooiste wat er is, maar dat het zoveel met je gevoelens zou doen, had ik nooit verwacht.

Als er een advies is dat je aan andere vrouwen zo mogen meegeven, hoe zou dat advies dan luiden?

Dit is vast een heel cliché advies, maar: luister naar je eigen moederinstinct. Ik ben mezelf daarin echt voorbijgegaan. Zeker toen Bodie net werd geboren heb ik te veel geluisterd naar wat anderen zeiden. Dat ik hem toch echt snel in z’n eigen wiegje moest leggen bijvoorbeeld. Dat heb ik gedaan toen hij 6 maanden was, maar het voelde toch niet goed en alles in m’n lijf schreeuwde nee. Dat is echt wel iets wat ik bij ons tweede kindje zometeen anders zou willen doen.

Pas toen ik bij Bodie besloot om niet meer te luisteren naar anderen, voelde ik: ‘Ik kan dit als moeder. Ik weet wat hij nodig heeft.’ Er is echt niemand meer die mij gaat vertellen hoe of wat ik moet doen. Ik weet zelf wat het beste is voor m’n kind en wil daarnaar luisteren. Ik hoop dat andere moeders dat ook durven te doen. Hoe lastig het ook is, met al die meningen van buitenaf.’

Kelly Heruer (31) kun je kennen van reality-serie Echte Meisjes in de Jungle. Ze is ondernemer, influencer en samen met Jethro Galung.

Meer lezen?
Momtalk: Kelly
Momtalk: Debbie
Momtalk: Lynn